چگونه می توان نظریه پرداز جغرافیایی شد
حسین صارمی، siamak.saremi@gmail.com
نظریه پردازان جغرافیایی:
اینکه وضعیت علم جغرافیا در ایران چرا در شرایط مناسبی قرار ندارد؟ ویا اینکه بجزء اندکی انگشت شمار سایر جغرافیدانان ایران دارای نظریه و صاحب سبک و سیاق نمی باشند( که البته، آن تعداد اندک نیز مربوط به گذشته می باشد!) خود بحثی طولانی و شاید هم بی نتیجه باشد. ادامه روند کنونی بنظر می رسد که مرگ علم جغرافیا و هضم شدن آن بوسیله سایر علوم را در ایران بهمراه خواهد داشت. لذا چنین تصور می شود که جهت نرسیدن به آن نقطه اسفبار(که البته خیلی نزدیک است!) نیاز است که جغرافیدانان ایران (خصوصاَ نسل جدید)نیز بهجرگه نظریه پردازان این علم وزین وارد شوند. ورود به چنین جرگه خطیری دارای شروطی است، که می توان اهم آن را بشرح زیر دانست:
1- جغرافیدانانی که می خواهند در حوزه نظریه پردازی پا بگذارند، بایستی از ضریب هوشی بالا و ضریب انتقال مناسب برخوردار باشند.
2- با اصول و فنون تفکر انتقادی آشنایی کامل داشته باشند.
3- اخلاق مدار باشند و تفکر آنها با قواعد اخلاقی گره خورده باشد.
4- حقیقت طلب و آزاد اتدیش باشند و هرگز شیفته و فریز شده اندیشه نباشند.
5- قدرت تخیل قوی یکی دیگر از ملزمات است.
6- از توهم زدگی و خودشیفتگی پرهیز کند.
7- از ایدئولوژیی زدگی و سیاست زدگی دوری گزیند.
8- از روش های رایج پژوهشی کاملاَ آشنایی داشته و در مقام پژوهنده به رعایت اصول و قواعد روش شان کالاَ ملتزم باشند.
9- آشنایی به زبان انگلیسی و یا فرانسوی، جهت دسترسی آسان و راحت به متون مورد نیاز
10- آشنایی به آخرین فناوری ها و تکنولوژی های مربوط به علم جغرافیا
همانطوری که گفته شد در اوضاع و احوال کنونی جامعه جغرافیدانان، نظریه پردازان جدی بسیار کم می باشند.لذا بنظر می رسد که جهت برون رفت از این بن بستی که پیش روی علم جغرافیایی ایران قرار دارد. آموزش و پرورش جغرافیدانانی که بتوانند به پیش شرطهای فوق دست یابند، امری لازم و اجتناب ناپذیر می باشد. تا شاید بتوانیم به آینده علم جغرافیا وپژوهشهای جغرافیایی ایران نیز امیدوار باشیم.